Pulbiber Mahallesi

Evet bugün Didem Madak' ın Pulbiber Mahallesi adlı kitabını bitirdim.

Biraz kendisinden bahsetmek istiyorum.

Didem Madak, Hukuk Fakültesi mezunu bir şairdi.

 41 yaşında kanser yüzünden hayatını kaybetti.

Vefat etmeden önce 3 kitabı yayınlandı ;

Grapon Kağıtları (2000) : Henüz okumadım..

Ah'lar Ağacı (2002 ) :

 Mükemmel bir kitap , bi alıntı paylaşmak istiyorum..Çok çok güzel..

Güçlü bir el silkeledi beni sonra 
Sanırım Tanrı’nın eliydi. 
Sayamadım kaç ah döküldü dallarımdan. 
Binlerce yeşil gözü olan bir zeytin ağacı gibi, 
Çok şey görmüşüm gibi, 
Ve çok şey geçmiş gibi başımdan, 
Ah...dedim sonra 
Ah! 

İç ses, diye söylendim 
Çocukken şöyle dua ederdim Tanrı’ya: 
Tanrım bana hiç erimeyen, 
Kırmızı bir bonbon şekeri yolla. 
Eski tül perdelerden gelinlik biçerdik 
Kardeşimle kendimize durmadan, 
Olmayan çayları, 
Olmayan fincanlardan içerdik. 
Olmayan kapıları açardık, 
Olmayan ziller çaldığında. 
Siyah papyonlu olurdu mutlaka 
Resim defterimizdeki damat. 
Yedi günde yarattığımız dünya 
Mutlu olurduk pastel koksa. 

Ve şimdi şöyle dua ediyorum Tanrı’ya: 
Olanlar oldu tanrım 
Bütün bu olanların ağırlığından beni kolla! 

Ah'lar Ağacı kitabı //Ah'lar Ağacı şiirinden bir bölümü // sf 14-15

ve 3.kitap ;

Pulbiber Mahallesi (2007)

Yazının en başında gördüğünüz fotoğraf kapağı ,buda arkasının görünümü..

Biraz karışık bi post olmuşta olabilir ,

 ama  onu da pek çok şair gibi kelimelerle pek anlatamayız sanırım.

Pulbiber Mahallesi'nden bir alıntıyla yazıyı bitireceğim .

Sizde kitapçıya uğradığınızda kendisinin güzel şiirleriyle tanışırsınız belki ..

Sen beni hep bir şiir sanıyordun istanbul

Oysa çakmaktaşları gibi kıvılcımlıydı gözyaşlarım

Ağlamaktan kızaran bir örnek burnum ve gözaltlarımla

Bu şiiri ben yaralı bir panda vaziyetinde yazdım

Canım yandı

Bu şiiri ben bir yangın vaziyetinde yazdım

Şimdi bırak sana kedilerime süt getiren eski günlerimi anlatayım

Kapıma gül bırakan adamları

Ben de icabında bir hafıza mağduruyum

Cumartesi günleri gayri annemlerle birlikte

Sokaklarında eylemler yapayım.

Benim ne sakal yanığı günlerim oldu

Guruba bak ve beni an

Öpüşmekten yorgun ve kızıl

Bir şiir sana bunları söyler miydi sanıyorsun?

Yağmurlarında yıkanan kırmızı banklarına baktım

Bütün allar bir gün solarmış

Ben bunu geç anladım

Yağmur meğer tanrının zulmüymüş istanbul.

Ağrı neydi, neremdeydi, neresiydi ağrı

Kim bana kalbimin menzilini soracaksa sorsun artık

Ağrıdurmadanağrıdurmadanağrıdurmadan

Ağrı benim durmadan doruğuna tırmandığım

Meğer yüksek bir dağmış.

Pulbiber Mahallesi kitabı // Ağrı şiiirinden bir bölüm // sf. 100

(boşluklar okuma kolaylığı için konulmuştur.Aslı sola yaslı ve aralıksızdır.)

Kendinize dikkat edin.

Barışla kalın.